1 فریب عام، از هر رند بازاری نمی‌آید ز کس جز گوشه‌گیران، این میانداری نمی‌آید

2 چو قابیلند اخوان زمان، همراه تا کشتن ازین آدم نمایان، بیش ازین یاری نمی‌آید

3 برآرد سفله گر نامی، نگردد قدر او افزون که از در هم به نقش سکه دیناری نمی‌آید

4 چو وقت آید، نگردد کند تیغ مرگ از دولت که از بال هما دیگر سپرداری نمی‌آید

5 نشد زهگیر شست دل، ز یاد حلقهٔ زلفی از آن تیر دعایت بر نشان کاری نمی‌آید

6 ز هر جنس هنر چندان که خواهی هست پیش ما ولی ای مدعی، از ما دکانداری نمی‌آید!

7 به بالینم گهی آن مایه ناز از وفا واعظ چنان می‌آید از تمکین، که پنداری نمی‌آید