باغبان، آنسرو اگر برطرف از اهلی شیرازی غزل 362

1 باغبان، آنسرو اگر برطرف جو خواهد نشست آتش مغروری گلها فرو خواهد نشست

2 از رخ ساقی گل عیشی بچین کاینک ز باغ گل بخواهد رفت و مرغ از گفتگو خواهد نشست

3 از جهان برخاستن سهل است بر مجنون عشق گر غزالی چون تو یکدم پیش او خواهد نشست

4 گر چو شمع آتش زنی ای آرزوی جان مرا کی ز جانم آتش این آرزو خواهد نشست

5 میدمد بوی محبت از دلم کز آب چشم در کنارم چون تو سروی مشکبو خواهد نشست

6 عاشق دیوانه را از صحبت خود ای پری گر برانی همچو سگ بر خاک کو خواهد نشست

7 گر نبخشد صاف می ساقی بما دردی کشان غم مخور اهلی که دردی در سبو خواهد نشست