گنجی چو تو در سینه به کونین از اهلی شیرازی غزل 976

1 گنجی چو تو در سینه به کونین چه کارم؟ مستغنی‌ام از هردو جهان من که تو دارم

2 چون ذره بر آنم که به خورشید رسم باز در همت خو پست نِیَم گرچه غبارم

3 درمان دل از لعل تو جویند حریفان من درد دل خود به خدا باز گذارم

4 چون بلبل اگر زار بگریم مکنم عیب زاری ز غمت چون نکنم؟ عاشق زارم

5 جایی که بتان را سگِ خود می‌نشماری انصاف دهم من چه سگم؟ در چه شمارم؟

6 در ملک دلم غم به جفا دست برآورد وقت است که من هم به دعا دست بر آرم

7 اهلی ز کنار و بر خوبان نشوی سیر هرچند من از خلق دو عالم به کنارم