1 ز اهل عقل نپسندد خردمند که دارد رفتنی را پای در بند

2 نصیب امروز برگیر از متاعی که فردا گرددش غیری خداوند

3 لباس زندگی بر خود مکن تنگ که چون شد پاره، نتوان کرد پیوند

4 به صورت خوش مشو، از روی معنی نی خامه نکوتر از نی قند

5 نصیحت گوهری دان کان نزیبد مگر در گوش دانا و خردمند

6 مخور غم بهر فرزندی و مالی که مالت دین بس است و صبر فرزند

7 اگر خواهی نبینی رنج بسیار به اندک مایه راحت باش خرسند

8 به رعنایی منه بر خاکیان پای که ایشان همچو تو بودند یک چند

9 شنو، ای دوست، پند، اما چو خسرو مشو کو گوید و خود نشنود پند