ز آب ملاحت که رخ آلوده ای
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 ز آب ملاحت که رخ آلوده ای وانکه نمک بر جگری سوده ای
2 داد لبت بوسه و رنجه شدی بازستان، گر تو نفرموده ای
3 بشنو از اروح شهیدان عشق زمزمه عشق که نشنوده ای
4 هست دوان گرد تو چون گرد باد جان عزیزان که تو بر بوده ای
5 دوش نشد دل که به مه بنگرم ز آنک تو اندر دل ما بوده ای
6 لابه بر آن لب چو ملمع گریست عربده بر فتنه چه آلوده ای؟
7 می روم از وعده وصلت مدام گرچه که بادست که پیموده ای
8 منت بخشیدن تو بهر چیست؟ بر دل خسرو که نبخشوده ای