ز آب ملاحت که رخ آلوده از امیرخسرو دهلوی غزل 1789

1 ز آب ملاحت که رخ آلوده ای وانکه نمک بر جگری سوده ای

2 داد لبت بوسه و رنجه شدی بازستان، گر تو نفرموده ای

3 بشنو از اروح شهیدان عشق زمزمه عشق که نشنوده ای

4 هست دوان گرد تو چون گرد باد جان عزیزان که تو بر بوده ای

5 دوش نشد دل که به مه بنگرم ز آنک تو اندر دل ما بوده ای

6 لابه بر آن لب چو ملمع گریست عربده بر فتنه چه آلوده ای؟

7 می روم از وعده وصلت مدام گرچه که بادست که پیموده ای

8 منت بخشیدن تو بهر چیست؟ بر دل خسرو که نبخشوده ای