ز من که عاشق و مستم از امیرخسرو دهلوی غزل 1894

1 ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوی خزانست در چمن عاشقان، بهار مجوی

2 دلم به صحبت مستان و شاهدان خو کرد نشان تقوی ازین رند دردخوار مجوی

3 چو من ز خون دل سوخته سیه رویم سپید رویی من زین سیاه کار مجوی

4 نروید از گل من جز گیاه بدنامی گل سلامت ازین خاک خاکسار مجوی

5 به جز فساد ز فاسق دگر عمل مطلب به جز وفا ز مقامم دگر شمار مجوی

6 ز اهل میکده جز ناکسی جمال مخواه به کنج مزبله جز ماکیان شکار مجوی

7 دلا، چو هدیه جان پیشکش نخواهی کرد بر آستانه سلطان عشق بار مجوی

8 سوار چابک من، آمدم به بندگیت قرار بندگیم ده، ولی فرار مجوی

9 چو خسرو راز بتان زینهار نتوان یافت مجو رهایی از آن بند و زینهار مجوی