ز چشم مست تو آنها که آگهی از خواجوی کرمانی غزل 369

1 ز چشم مست تو آنها که آگهی دارند مدام معتکف آستان خمارند

2 از آن به خاک درت مست می‌سپارم جان که هم بکوی تو مستم بخاک بسپارند

3 چرا بهیچ شمارند می پرستان را که ملک روی زمین را بهیچ نشمارند

4 هر آن غریب که خاطر بخوبرویان داد غریب نبود اگر خاطرش بدست آرند

5 ز بیدلان که ندارند بی تو صبر و قرار روا مدار جدائی که خود ترا دارند

6 چو سایه راه نشینان بپای دیوارت اگر به فرق نپویند نقش دیوارند

7 ز سر برون نکنم آرزوی خاک درت در آن زمان که مرا خاک بر سر انبارند

8 بکنج صومعه آنها که ساکنند امروز چو بلبلان چمن در هوای گلزارند

9 ز خانه خیمه برون زن که اهل دل خواجو شراب و دامن صحرا ز دست نگذارند