از تیر تو در خاک طپد مرغ از اهلی شیرازی غزل 840

1 از تیر تو در خاک طپد مرغ هوا باز از خاک مگر می طلبد تیر ترا باز

2 از من چه رمیدی چکنم بهر تو یارب مرغی که شد از دست نیاید به دعا باز

3 در خشم روی بی سبب و مهر نمایی ما دیگرت آریم بصد مهر و وفا باز

4 هرگز نرود از دلم آن مهر نخستین هرچند که دیدم همه عمر از تو جفا باز

5 دور از درت آندل که کدورت زده گردید بالله که صدش کعبه نیارد بصفا باز

6 اندیشه وصلش نبود کار من و تو اهلی مگر این کار گذاری بخدا باز

7 اهلی بهر قدم که بود در ره بتان گر صد هزار سجده کند کم بود هنوز