ازین سپس من و کنجی و دلبری چون حور از عارف قزوینی دیوان اشعار 9

1 بیمار درد عشق و پرستارم آرزوست بهبود زان دو نرگس بیدارم آرزوست

2 یاران شدند بدتر از اغیار گو بدل کای یار غار صحبت اغیارم آرزوست

1 در عشق بدان فرق شهنشاه و گدا نیست کس نیست که در کوی بتان بیسر و پا نیست

2 در حسن تو انگشت نما هستی و لیکن در عشق تو جز من کسی انگشت نما نیست

1 ناله مرغ اسیر این همه بهر وطن است مسلک مرغ گرفتار قفس همچو من است

2 همت از باد سحر می طلبم گر ببرد خبر از من به رفیقی که به طرف چمن است