از جور و جفای بی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 143

1 از جور و جفای بی وفا دوست چون شد دل خستهٔ بلا دوست

2 مائیم غلام و یار مولا مائیم گدا و پادشا دوست

3 بیگانه ز هر دو کون گشتیم دردا که نگشت آشنا دوست

4 در بند بلا چو بسته پائیم دیگر چه کند به جای ما دوست

5 از دوست وفا طلب نمودیم هر چه نکند وفا به ما دوست

6 از دردسر طبیب رستیم هم درد من است و هم دوا دوست

7 سید نکند ز عشق توبه گر جور کند و گر جفا دوست