از بسکه نازک است چو گل از اهلی شیرازی غزل 1207

1 از بسکه نازک است چو گل طبع و خوی تو خورشید ذره ذره درآید بکوی تو

2 ما مست نکهت تو نه امروز ای گلیم پیش از شکفتن تو شنیدیم بوی تو

3 تو آتشی گرت بپرستیم عاقبت آتش زند بخرمن ما شمع روی تو

4 ما تشنه چون سکندر و تو چشمه حیات تا زنده ایم کم نشود آرزوی تو

5 آن شمع روشنی که چو پروانه مرغ دل گر آتشش زنی نگریزد ز سوی تو

6 دیوانه ایم و با سر زلفت به پیچ و تاب کس درنیافت سلسله مار موی تو

7 اهلی بجستجوی تو در عالم آمدست خواهد شد از جهان بهمین جستجوی تو