از دیده خونِ دل همه بر رویِ از حافظ شیرازی غزل 220

1 از دیده خونِ دل همه بر رویِ ما رَوَد بر رویِ ما ز دیده چه گویم چه‌ها رَوَد

2 ما در درونِ سینه هوایی نهفته‌ایم بر باد اگر رَوَد دلِ ما زان هوا رود

3 خورشیدِ خاوری کُنَد از رَشک جامه چاک گر ماهِ مِهرپرورِ من در قبا رود

4 بر خاکِ راهِ یار نهادیم رویِ خویش بر رویِ ما رواست اگر آشنا رود

5 سیل است آبِ دیده و هر کس که بگذرد گر خود دلش ز سنگ بُوَد هم ز جا رود

6 ما را به آبِ دیده شب و روز ماجراست زان رهگذر که بر سرِ کویش چرا رود

7 حافظ به کوی میکده دایم به صدقِ دل چون صوفیانِ صومعه دار از صفا رود