از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1155

1 دین نه آن بازیست کو از شه گریخت سوی آن کمپیر کو می آرد بیخت

2 تا که تتماجی پزد اولاد را دید آن باز خوش خوش‌زاد را

1 نی که لقمان را که بندهٔ پاک بود روز و شب در بندگی چالاک بود

2 خواجه‌اش می‌داشتی در کار پیش بهترش دیدی ز فرزندان خویش

1 نفی آن یک چیز و اثباتش رواست چون جهت شد مختلف نسبت دوتاست

2 ما رمیت اذ رمیت از نسبتست نفی و اثباتست و هر دو مثبتست

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند