از برون چون مگس آلوده از اهلی شیرازی غزل 1022

1 از برون چون مگس آلوده بشهد هوسیم وز درون با ملک سدره نشین همنفسیم

2 گرچه در باغ جهان مرغ دل ما ننشست چاره صبر است و تحمل که اسیر قفسیم

3 گلبن گلشن قدسیم بر اهل نظر گرچه در چشم خسان خوار تر از خار و خسیم

4 نام ما را بشمار سگ او کس نگرفت هر کجا ذکر سگ یار بود ما چه کسیم

5 یاری تشنه لبان گر کنی ای خضر کرم یار ما باش که ما تشنه لب بازپسیم

6 چند کوشیم چو اهلی ز پی وعده وصل بخدا تا برسد وعده وصلش نرسیم