از صومعه پیری بخرابات از خواجوی کرمانی غزل 334

1 از صومعه پیری بخرابات درآمد با باده پرستان بمناجات درآمد

2 تجدید وضو کرد بجام می و سرمست در دیر مغان رفت و بطاعات درآمد

3 هر کس که ز اسرار خرابات خبرداشت از نفی برون رفت و باثبات درآمد

4 این طرفه که هر کو بگذشت از سر درمان درد دلش از راه مداوات درآمد

5 ایدل چو در بتکده در کعبه‌گشودند بشتاب که هنگام عبادات درآمد

6 فارغ بنشست از طلب چشمهٔ حیوان همچو خضر آنکس که بظلمات درآمد

7 مطرب چو خروس سحری نغمه برآورد با مرغ صراحی بمقالات درآمد

8 دل در غم عشقش بخرافات درافتاد جان با لب لعلش بمراعات درآمد

9 مستان خرابش بدر دیر کشیدند در حال که خواجو بخرابات درآمد