از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2937

1 از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی اشتر در او نگنجد با آن همه درازی

2 آن مرغ خانه عقل است و آن خانه این تن تو اشتر جمال عشق است با قد و سرفرازی

3 رطل گران شه را این مرغ برنتابد بویی کز او بیابی صد مغز را ببازی

4 از ما مجوی جانا اسرار این حقیقت زیرا که غرق غرقم از نکته مجازی

5 من هیکلی بدیدم اسرار عشق در وی کردم حمایل آن را از روی لاغ و بازی

6 تا شد گرانترک شد آن هیکل خدایی تا برنتابد آن را پشت هزار تازی

7 شد پرده‌ام دریده تا پرده‌ها بسوزم از آتشی که خیزد در پرده حجازی

8 چون عشق او بغرد وین پرده‌ها بدرد با شمس حق تبریز در وقت عشقبازی