از قبول دگران طبع ملول است از اهلی شیرازی غزل 8

1 از قبول دگران طبع ملول است مرا ور تو رد می کنیم عین قبول است مرا

2 خیره چشمی است بخورشید جمال تو نظر چکنم مردمک دیده فضول است مرا

3 بروای همدم و بر من مفکن سایه مهر که دل از سایه خود نیز ملول است مرا

4 مهل ای گریه که گردی رسد از من بدلی چند روزی که در این خانه نزول است مرا

5 اهلی از نامه سیاهی چه امید باشد گر امیدی است هم از لطف رسول است مرا