از ازل تا به ابد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1195

1 از ازل تا به ابد آینه دار اوئیم با همه آینه داران جهان یک روئیم

2 موج دریای محیطیم و عجایب این است عین آبیم ولی آب ز جو می جوئیم

3 گاه در میکده باشیم و گهی درمسجد در همه حال که هستیم خوشی با اوئیم

4 روز و شب دیدهٔ ما گرد جهان می گردد روشنائی نظر از نظرش می جوئیم

5 گوش کن گفتهٔ مستانهٔ ما را بشنو که چنین گفتهٔ مستانهٔ از او می گوئیم

6 چشم ما نقش خیال دگری گر دیده عاشقانه ز نظر پاک فرو می شوئیم

7 در خرابات مغان سید سرمستانیم گرچه رندیم ولی رند خوش نیکوئیم