1 از عشق اگر دلت چو کبابی به تابه ایست دل باشد ار ز نرخ کبابت کبابه ایست

2 هر دل که در تنی به هوایی مقید است دل نیست آن که شاهدی اندر نقابه ایست

3 ناخوش تر است بوی تو هر چند کز غرور بر گلخنت ز مشک و ز عنبر گلابه ایست

4 ای آنکه آب خوش خوری از تشنگی فسق باقی ز آبخورد تو بانگ شرابه ایست

5 وه وه که تا بلند کنی ز اطلس فلک در پای آن بلند قدم پای تابه ایست

6 رهبر ز شوق گیر که جایی رسی، از آنک دنیاست غول رهزن و عالم خرابه ایست

7 در زنده عیب زنده دلان نیست خود به نقص در آب خضر، اگر چه گلش آفتابه ایست

8 از شیشه سپهر طلب می که در صفت بر وی فرشته هم چو مگس بر قرابه ایست

9 خسرو کجات صورت معنی دهد جمال ز آیینه دلی که سیه همچو تابه ایست