از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1881

1 از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین ماننده کاریزی بی‌تیشه و بی‌میتین

2 دل روی سوی جان کرد کای عاشق و ای پردرد بر روزن دلبر رو در خانه خود منشین

3 ای خواجه سودایی می باش تو صحرایی در گلشن شادی رو منگر به غم غمگین

4 چون پوست بود این دل چون آتش باشد غم وین پوست از آن آتش چون سفره بود پرچین

5 چون دیده دل از غم پرخاک شود ای غم تبریز کجا یابی با حضرت شمس الدین