از خدنگ غمزه دلدوز از امیرخسرو دهلوی غزل 1166

1 از خدنگ غمزه دلدوز خویش پاره سازم سینه بهر سوز خویش

2 تا شب هجران ناخوش در رسید بعد ازان هرگز ندیدم روز خویش

3 ز آشنایان بر سر بالین من نیست غیر از شمع کس دلسوز خویش

4 در خزان هجرم از دست رقیب از وصالت کی رسد نوروز خویش؟

5 از رخت بر آسمان مه شد خجل در چمن هم بوستان افروز خویش

6 وارهم از محنت هجران تمام گر بیابم طالع فیروز خویش

7 خسروا، در کنج تنهایی مگوی راز دل با جان غم اندوز خویش