از دولت عالی از امیر معزی نیشابوری قصیده 90

1 از دولت عالی به سعادت ستدم داد زین خلعت فاخر که خداوند مرا داد

2 جون دجلهٔ بغداد مرا بود دو دیده دجله بشد و خانهٔ من‌گشت چو بغداد

3 در پیش شهنشاه چو دو بیت بگفتم از جود شهنشاه شدم شاعر استاد

4 آباد بر آن شاه‌ که از جود کف او ویران شده بر شاعر نوبر شده آباد

5 ای خسرو دین‌پرور و ای شاه جهانبخش بند همه شاهان به سر تیغ تو بگشاد

6 هر شاه‌ که‌ گنج و سپه آراست به‌ گیتی گنج و سپه خویش به‌ پیش تو فرستاد

7 تا بخت تو بر نصرت دین دست برآورد بس دشمن سرگشته که از پای درافتاد

8 تیر تو چو غربال کند ا‌غیبهٔ‌ا جوشن تیغ تو چو سیماب کند آهن و فولاد

9 آن کیست که دل درکف پیمان تو نسپرد وان کیست که سر بر خط فرمان تو ننهاد

10 تو نوش خوری دایم و بدخواه خورد زهر تو باده کشی دایم و بدخواه کشد باد

11 شش چیز تو را هست در این خانهٔ شاهی فتح و ظفر و نصرت و دین و شرف و داد

12 ملک همه آفاق تو داری به سعادت همواره چنین خواهم و همواره چنین باد