1 ایمرغ آزاد از قفس پر بر دل افکاران مخند شکرانه کز غم فارغی بر ما گرفتاران مخند

2 هرگز بپایت زین چمن خاری نرفت از دست غم ای نوگل خندان من بر زخم غمخواران مخند

3 در سجده روی تو بت چین جبین ما کشد سررشته تقدیر بین بر ما گنهکاران مخند

4 اندیشه کن از درد و غم شادی مکن بر روز ما هان ای طبیب سنگدل بر درد بیماران مخند

5 پروانه سوزان از وفا خندان تو چون شمع از جفا باری وفا گر نیستت بر ما وفادارن مخند

6 ای نوبهار عاشقان کز دیدنت گریم چو ابر چون برق از چشمم مرو بر اشک چون باران مخند

7 گر غافلند این بی‌غمان اهلی تو باری عاشقی بر ما گرانباران غم همچون سبکباران مخند

8 سر هر کس نشود گوی بمیدان بتان اهلی این گوی مگر مردم چالاک زنند