1 سال‌ها دفترِ ما در گرو صَهبا بود رونقِ میکده از درس و دعایِ ما بود

2 نیکیِ پیرِ مغان بین که چو ما بدمستان هر چه کردیم به چشمِ کَرَمَش زیبا بود

3 دفترِ دانش ما جمله بشویید به مِی که فلک دیدم و در قصدِ دلِ دانا بود

4 از بتان آن طلب ار حسن شناسی ای دل کاین کسی گفت که در علمِ نظر بینا بود

5 دل چو پرگار به هر سو دَوَرانی می‌کرد و اندر آن دایره سرگشتهٔ پابرجا بود

6 مُطرب از دَردِ محبت عملی می‌پرداخت که حکیمانِ جهان را مژه خون پالا بود

7 می‌شکفتم ز طرب زان که چو گُل بر لبِ جوی بر سرم سایهٔ آن سروِ سَهی بالا بود

8 پیرِ گلرنگِ من اندر حقِ اَزْرَق پوشان رخصتِ خُبث نداد ار نه حکایت‌ها بود

9 قلبِ اندودهٔ حافظ بَرِ او خرج نشد کاین مُعامِل به همه عیبِ نهان بینا بود