1 پنج روز آن باد امرودی نریخت ز آتش جوعش صبوری می‌گریخت

2 بر سر شاخی مرودی چند دید باز صبری کرد و خود را وا کشید

3 باد آمد شاخ را سر زیر کرد طبع را بر خوردن آن چیر کرد

4 جوع و ضعف و قوت جذب و قضا کرد زاهد را ز نذرش بی‌وفا

5 چونک از امرودبن میوه سکست گشت اندر نذر و عهد خویش سست

6 هم در آن دم گوشمال حق رسید چشم او بگشاد و گوش او کشید