1 اول ز عاشقان به وفا یاد می‌کنی عاشق چو شد فریفته بیداد می‌کنی

2 گویا به عشوه یار توام یاد می‌کنی شادم بدین قدر که دلم شاد می‌کنی

3 خواهند عاشقان تو خود را ز رشک سوخت زان رو که بس حکایت فرهاد می‌کنی

4 گفتی گذشتم از سر خونت به دوستی باز این چه دشمنی است که بنیاد می‌کنی

5 اهلی خموش باش که آن گل نه زان تست گر تو هزار ناله و فریاد می‌کنی