اول طلب بخت بلندی از ابوالحسن فراهانی رباعی 86

1 ز روزگار ندیدم دمی فراغت بال بیار ساقی جامی زباده مالامال

2 از آن میی که اگر دلشکستگان تاکش درون دل گذرانند لب زند تبخال

1 زهی زخوی تو بر باد داده جان آتش فکنده آتش روی تو در جهان آتش

2 برای آن که به لعل تو نسبتی دارد همی بپرورم اندر میان جان آتش

1 از من خبر ندارد، با آن که درویش جا کرده ام بسان خیال اندر آینه