اوّل استادی که عشق و از خیالی بخارایی غزل 107

1 اوّل استادی که عشق و حسن را تقسیم کرد عاشقان را صبر و خوبان را جفا تعلیم کرد

2 طوبی قدّ تو را از راست بینان هر که دید در سرافرازی بر او قدّ تو را تقدیم کرد

3 جز مه رویت منجم هیچ مقصودی نداشت ز این همه نقش دل افروزی که بر تقویم کرد

4 آخرالامر از ره عزّت به جایی می‌رسد هرکه خواری را ز راه مردمی تعظیم کرد

5 گوهر جان در تن خاکی خیالی را ز دوست چون امانت بود آخر هم بدو تسلیم کرد