1 ای ز زلف تو مشک تر بویی وز میان تو تا عدم مویی

2 گل ز تو نرم شد چنان که به باغ نرمیی می کند به هر تویی

3 ماه نو گردد از تو زیر و زبر گر اشارت کنی به ابرویی

4 پیش چوگان زلفت از سر حال سر زده می رویم چون گویی

5 چند جا خویش را کنم قربان کت نبیند کسی ز هر سویی

6 یار من رو متاب یا بنمای جای دیگر چو روی خود رویی

7 پهلوی من نشین که بی تو شبی بر زمینم نسود پهلویی

8 خنده ای کن که بی خیال لبت درد خسرو ندید دارویی