به غیر از آن که بشد دین و از حافظ شیرازی غزل 315

1 به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم بیا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم

2 اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

3 چو ذره گر چه حقیرم ببین به دولت عشق که در هوای رخت چون به مهر پیوستم

4 بیار باده که عمریست تا من از سر امن به کنج عافیت از بهر عیش ننشستم

5 اگر ز مردم هشیاری ای نصیحتگو سخن به خاک میفکن چرا که من مستم

6 چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست که خدمتی به سزا برنیامد از دستم

7 بسوخت حافظ و آن یار دلنواز نگفت که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم