1 اَلمِنَّةُ لِلَّه که درِ میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است

2 خُم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی وان می که در آن جاست حقیقت، نه مجاز است

1 به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد

2 همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد

1 باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است؟ شمشادِ خانه پرورِ ما از که کمتر است؟

2 ای نازنین پسر، تو چه مذهب گرفته‌ای؟ کِت خونِ ما حلالتر از شیرِ مادر است

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد

2 گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد