جز در ره علم دین دل آسوده از اهلی شیرازی رباعی 524

1 جز در ره علم دین دل آسوده مکن جان از سخن فلسفه فرسوده مکن

2 تا لوح دل تو خالی از نیک و بدست زنهار سیه ز حرف بیهوده مکن