چشم همه را بر گل روی تو نگاه از اهلی شیرازی غزل 284

1 چشم همه را بر گل روی تو نگاه است انصاف بده دیده مارا چه گناه است

2 طوبی چکنم من که خرابم ز قد تو سرو تو مگر کمتر از آن شاخ گیاه است

3 مگذر ز وداع من بیمار که امروز دل عزم سفر دارد و جان بر سر راه است

4 آن خال ز نخدان که دل من به چه افکند گر چاه دلم کند خود اندر ته چاه است

5 گیرم که بر افالک زند خیمه رقیبت موقوف بیک شعله از این آتش و آه است

6 گر خضر بسر چشمه حیوان رسدش دست مارا می کوثر بکف از دولت شاه است

7 اهلی که غلام تو بود زان خودش دان گر نامه سفیدست و گر نامه سیاه است