1 هر دمم در امتحان چندی کشی دامنم در خون جان چندی کشی

2 مهربان خویشتن گفتم تو را کینهٔ آن هر زمان چندی کشی

3 همچو خاکم بر زمین افتاده خوار سر ز من بر آسمان چندی کشی

4 چون جهان سر بر خطت دارد مدام چون قلم خط بر جهان چندی کشی

5 در غمت چون با کناری رفته‌ام تو به زورم در میان چندی کشی

6 بر تو دارم چشم از روی جهان بر من از مژگان سنان چندی کشی

7 همچو شمعی سر نهادم در میان بر سرم تیغ از میان چندی کشی

8 پیشکش می‌سازمت گلگون اشک رخش کبرت را عنان چندی کشی

9 چون سپر بفکندم و بگریختم تو به کین من کمان چندی کشی

10 کینت از صد مهر خوشتر آیدم کین ز چون من مهربان چندی کشی

11 بر سرم آمد لاشهٔ صبرم ز عجز تنگ اسب امتحان چندی کشی

12 بس سبک دل گشتی از عشق ای فرید جان بده بار گران چندی کشی