هردم از غیبم به گوش دل از خیالی بخارایی غزل 248

1 هردم از غیبم به گوش دل ندایی می‌رسد کز پیِ هر درد تشریف دوایی می‌رسد

2 پر منال ای دل چو نی از بی‌نوایی هر نفس چون به قدر حال هرکس را نوایی می‌رسد

3 هرکس از دیوان قسمت چون نصیبی می‌برند بی‌دلان را ز آن قد و بالا بلایی می‌رسد

4 هرکه در راه طلب از خویشتن بیگانه شد عاقبت روزی به کوی آشنایی می‌رسد

5 از سر اخلاص هر کاو چون خیالی در رهش می‌نهد پای طلب آخر به جایی می‌رسد