هر شب ز دل و چشم خود ای از اثیر اخسیکتی رباعی 39

1 پای دار، ای کوی گردون زخم چوگان در رسید هم نبردان را خبر کن، مرد میدان در رسید

2 عشق را گو، دیده مفرش دار، چون دلبر نشست جسم را گو، دست درکش گیر، چون جان در رسید

1 چو شب وقایه برانداخت، از رخ گردون نهاد کام، عروس افق ز حجله برون

2 هلال پرده ی هاله بسوخت چون لیلی خروس پرده ی ناله بساخت چون مجنون

1 ای عقل خنجر تو و ناوردگاه جان بیرون جهان سمند کمال از پل جهان

2 عنّین رکی است دهر، مده تاب در کمند تر دامنی است چرخ، منه تیر در کمان