هر شب ز دل و چشم خود ای از اثیر اخسیکتی رباعی 39

1 به مهد کرد طبیعت مشیمه های ودود پس از سعادت میلاد سعد دین مسعود

2 سپهر مجمره گردان پر اخگر اختر برای مجلس او ساخت چشم بدرا، عود

1 مرا دلی است زصد گه نهاده بر ره حاج بباجشان شده لکن طمع نداشته باج

2 شکر شکسته ز مقلان غنچه بویا سپر فکنده ز پیکان غنچه غناج

1 باز بر اوج سخن تازم و موجی بزنم زانکه چون ابر گرانبار دفین عدنم

2 گرچه رخشم برمیده است در این پهنه ملک شاه داند که به میدان هنر تهمتنم