هر شب از سودای آن زلف سیاه
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 هر شب از سودای آن زلف سیاه بگذرانم از فلک من دود آه
2 گر کنی دعوی خوبی، می رسد شاهدان داری دو رخ چون مهر و ماه
3 ماه را با ابرویت نسبت کنم شرمساری چون نبینم زین گناه
4 خون چندین سوخته در گردنش آنکه نامش کرده ای زلف سیاه
5 ملک دل ملک تو شد، ای شاه حسن کامران بنشین به صدر بارگاه
6 خسروش خلوتگه دیدار ساخت دیده را چون دید روشن جایگاه
دیدگاه‌ها **