هر شبم سرمست در کوی افکنی از عطار نیشابوری غزل 824

1 هر شبم سرمست در کوی افکنی وز بر خویشم به هر سوی افکنی

2 در خم چوگان خویشم هر زمان خسته و سرگشته چون گوی افکنی

3 گر بریزم پیش رویت اشک زار همچو اشکم باز بر روی افکنی

4 چون همه تیری بیندازی تمام پس کمان کین به بازوی افکنی

5 بوی گل اندر دماغ جان ما زان سر زلف سمن بوی افکنی

6 گر سخن گویم ز چین زلف تو از سر کین چین در ابروی افکنی

7 ور کشد مویی دل از زلف تو سر حلق را در حلقهٔ موی افکنی

8 هر شبی عطار را تا وقت صبح عاشقی دیوانه در روی افکنی