ای هر دهان ز یاد لبت پر از عطار نیشابوری غزل 722

1 ای هر دهان ز یاد لبت پر عسل شده در هر زبان خوشی لب تو مثل شده

2 آوازهٔ وصال تو کوس ابد زده مشاطهٔ جمال تو لطف ازل شده

3 از نیم ذره پرتو خورشید روی تو ارواح حال کرده و اجسام حل شده

4 جان‌ها ز راه حلق برافکنده خویشتن در حلقه‌های زلف تو صاحب محل شده

5 ترک رخت که هندوک اوست آفتاب آورده خط به خون من و در عمل شده

6 بر توچون من به دل نگریدم روا مدار آبی که می‌خورم ز تو با خون بدل شده

7 ای از کمال روی تو نقصان گرفته کفر وز کافری زلف تو در دین خلل شده

8 چون دیده‌ام نزول تو در خون جان خویش در خون جان خویشتنم زین قبل شده

9 در وصف تو فرید که از چاکران توست سلطان عالم است بدین یک غزل شده