هر بامداد تا به شبم از امیرخسرو دهلوی غزل 1180

1 هر بامداد تا به شبم بر سر رهش وقتی مگر که بنگرم از دور ناگهش

2 زان گه گهی که پر ز خوی گل کند زنخ آتش سزد گلاب، چو سیمین بود جهش

3 آبی کنند هر کسی اندر رهی سبیل من خون خود سبیل کنم بر سر رهش

4 گویم ببخش جان من، او گویدم که نی جان بخش من بس است همان گفتن نیش

5 چون گل ز رشک جامه درانم که تا چراست؟ در گرد کوی گشتن باد سحر گهش

6 مشکل که خویش را بتوانند بازیافت آنانکه گم شدند دران روی چون مهش

7 فریاد من ز ناله خسرو که هر شبی خفتن نمی توان ز نفیر علی اللهش