هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2322

1 هر روز فقیران را هم عید و هم آدینه نی عید کهن گشته آدینه دیگینه

2 عیدانه بپوشیده همچون مه عید ای جان از نور جمال خود نی خرقه پشمینه

3 ماننده عقل و دین بیرون و درون شیرین نی سیر درآکنده اندر دل گوزینه

4 درپوش چنین خرقه می‌گرد در این حلقه مانند دل روشن در پیشگه سینه

5 در جوی روان ای جان خاشاک کجا پاید در جان و روان ای جان چون خانه کند کینه

6 در دیده قدس این دم شاخی است تر و تازه در دیده حس این دم افسانه دیرینه