با آنکه در میان دل آتش از اثیر اخسیکتی غزل 123

1 با آنکه در میان دل آتش همی زنم چون عود، در میان نفس خوش همی زنم

2 بر من زمانه همچو قفس گشت جرمم آنک بلبل نهاد، زخمه دلکش همی زنم

3 گویم مگر، برون جهم از روزن عدم پروانه وار، بال در آتش همی زنم

4 مرکب زتازیانه چو طفلان وآنگهی لاف از سرای پرده و مفرش همی زنم

5 کردون مرا بمن بنمودست این دغل بر اعتماد ناقد اغمش همی زنم

6 بر پشت پای چشم بیفکنده ام هنوز زین روز لاف بال منقش همی زنم