با آنکه ز شوق نظری خواب از اهلی شیرازی غزل 1069

1 با آنکه ز شوق نظری خواب ندارم چون گوشه چشمی فکنی تاب ندارم

2 بر گریه من گر نکنی رحم تو دانی من در جگر تشنه دگر آب ندارم

3 تا گوشه ابروی تو محراب دلم شد جایی بجز از گوشه محراب ندارم

4 از ناله من خیل سگان توبه تنگند وقتست که درد سر اصحاب ندارم

5 از پیر مغان دورم و تشویش مرا کشت ورنه گله از صحبت احباب ندارم

6 در گریه گرم پارود از جا عجبی نیست خاشاک صفت طاقت سیلاب ندارم

7 بگشای در وصل بروی من و اهلی درویش توام روی بهر باب ندارم