اشکم به جست‌وجوی او از خیالی بخارایی غزل 102

1 اشکم به جست‌وجوی او بر خاک آن در می‌رود خوب است فکر اشک من در پای او گر می‌رود

2 تا پای سرو ناز را بوسد به یاد قامتش سوی چمن آب روان پیوسته بر سر می‌رود

3 هرچند کز باد هوا تو می‌دوانی بادپا گلگون اشک عاشقان با او برابر می‌رود

4 تا تو چراغ افروختی از چهرهٔ چون روز خود هرشب ز غیرت شمع را آتش به سر بر می‌رود

5 از دیده هردم می‌رود اشک خیالی سوی رخ چون سایلی کز مفلسی اندر پی زر می‌رود