1 اگر به مذهبِ تو خونِ عاشق است مُباح صلاحِ ما همه آن است کان تو راست صلاح

2 سَوادِ زلفِ سیاهِ تو جاعِلُ الظُّلُمات بَیاضِ رویِ چو ماهِ تو، فالِقُ الاَصباح

3 ز چینِ زلفِ کمندت کسی نیافت خلاص از آن کمانچهٔ ابرو و تیرِ چشم، نَجاح

4 ز دیده‌ام شده یک چشمه در کنار روان که آشنا نکند در میان آن، مَلّاح

5 لبِ چو آبِ حیاتِ تو هست قُوَّتِ جان وجودِ خاکیِ ما را از اوست ذکرِ رَواح

6 بداد لعلِ لبت بوسه‌ای به صد زاری گرفت کام دلم زو به صد هزار اِلحاح

7 دعای جانِ تو وردِ زبان مشتاقان همیشه تا که بُوَد متصل مَسا و صَباح

8 صَلاح و توبه و تقوی ز ما مجو حافظ ز رند و عاشق و مجنون کسی نیافت صلاح