رشکم از کس نبود گرد و جهان از اهلی شیرازی غزل 378

1 رشکم از کس نبود گرد و جهان حاصل اوست میرم از غیرت آنکس که غمت در دل اوست

2 مقبل آن نیست که چون مه بفلک منزل ساخت مقبل آنست که ماهی چو تو در منزل اوست

3 فتنه این است که آن نرگس مستی که تراست همچو ابروی تو هر کس که بود مایل اوست

4 خوانده باشی سبب لعنت شیطان ز چه شد هرکه در سجده رویت نبود داخل اوست

5 من کجا ذره صفت پرتو خورشید کجا؟ چشم امید ولی بر کرم شامل اوست

6 چون مگس دوریم از محفل او تلخ بود زانکه شیرینی عالم همه در محفل اوست

7 کار اهلی همه دم گریه تلخ است ز غم آه ازین چاشنی غم که در آب و گل اوست

8 دل اهلی به نور عشق آبادان کن ای گردون که خاک ره شمارد گنج‌های ملک ویرانت