سودای میان تهی، ز دل از اثیر اخسیکتی رباعی 49

1 فارغ شد از محارق کدورت صفای ملک صافی شد از غبار حوادث هوای ملک

2 دید از سعود تارک کیوان فرود خویش بر هر قدم گهی که بیاسود پای ملک

1 خهی شاه انجم و فی الله ظلک نهادی قدم در حریم مبارک

2 بجائی رسیدی که یک برق لمعت سواد شب و روز عالم کند حک

1 خسروا، ملک تو را، عرض جهان نتوان گرفت پیش قدرت باد اوج آسمان نتوان گرفت

2 جز سپهر بی نشان کز داغ کوکب فارغ است بر سحاب دامن جاهت نشان نتوان گرفت