زمین جسم است و جانت از شاه نعمت‌الله ولی غزل 136

1 زمین جسم است و جانت آسمان است که جانان کارساز این و آن است

2 تو پاکی ، صورت خاکی رها کن که خلوت خانه ‌ات در ملک جان است

3 سرای صورت تو در بهشت است مکان معنیت در لامکان است

4 در آ مستانه در کوی خرابات که هشیاری خلاف عاشقان است

5 چو رندان دُرد درد عشق می‌ نوش که دُرد درد او صاف روان است

6 دلم چون غنچه در خلوت مقیم است اگر چه بلبل هر گلستان است

7 کناری کرد سید از دو عالم و لیکن نعمت‌الله در میان است