ایگل که غم عاشق مدهوش از اهلی شیرازی غزل 1366

1 ایگل که غم عاشق مدهوش نداری تا چند بنالیم و بما گوش نداری

2 افسرده دل امشب من از آنم که تو ایشمع از گرمی می سر خوشی دوش نداری

3 ایطوطی دل آینه ات چون نبود صاف فهم سخن از آن لب خاموش نداری

4 دوش از غم دل سوخت مرا شمع صفت اشک امشب چه شد ایگریه که آن جوش نداری

5 چون آدمیان مست نیی ای پری ز عشق زان باسک او دست در آغوش نداری

6 هوشی و دلی میطلبد قصه عشقش اهلی چکنم من که تو خود هوش نداری

7 تو بسعی خویش اهلی نشوی قبول دلها مگر آنکه بر تو افتد نظر قبول مردی