ایگل که بوصل تو رسیدن از اهلی شیرازی غزل 1018

1 ایگل که بوصل تو رسیدن نتوانم زان خار شدم کز تو بریدن نتوانم

2 فریاد که از شوق جمال تو هلاکم وز نازکی خوی تو دیدن نتوانم

3 از گوشه ابروی توام چشم گشادست هرچند کمان تو کشیدن نتوانم

4 ای یوسف مصری به زکاتم نظری کن چون گوهر وصل تو خریدن نتوانم

5 پروانه صفت بال و پرم سوختی ایشمع تا پیش تو گستاخ پریدن نتوانم

6 بویی بفرست ای چمن حسن تو باری گر من گلی از باغ تو چیدن نتوانم

7 زهرم مده و صبر مفرما ز رخ خود کاین چاشنی تلخ چشیدن نتوانم

8 اهلی به طپیدن نرهد کس ز کمندش تسلیم شو چونکه رهیدن نتوانم